Opryszczka jest objawem zakażenia wirusem opryszczki zwykłej (łac. Herpes simplex) typu 1 lub 2 (HSV-1 lub HSV-2). HSV-1 odpowiada za objawy w obrębie twarzy- najczęściej na wardze , a HSV-2 w obrębie narządów płciowych.
Dlaczego wirus opryszczki wraca?
Warto podkreślić, że jedynym sposobem zarażenia się jest kontakt bezpośredni (tzn. przez wydzieliny) z osobą chorą, lub tak zwanym bezobjawowym nosicielem. Wirus wnika przez błonę śluzową i zasiedla nerwy, gdzie może się ukrywać przez długi czas, a w sprzyjających warunkach takich jak: stres, miesiączka czy drobna infekcja, może się uaktywnić.
To właśnie ta cecha sprawia, że osoby, które raz zachorowały na opryszczkę, najczęściej cierpią na jej nawroty w momentach osłabienia organizmu.
Co robić gdy niepożądane pęcherzyki opryszczki już się pojawiły?
W mniej nasilonej postaci zazwyczaj wystarcza postawa wyczekująca, gdyż choroba ma charakter samoograniczający się. W przypadkach bardziej rozsianych konieczne może być zastosowanie kuracji doustnej acyklowirem. U osób z nawrotową opryszczką leczenie najlepiej rozpocząć w okresie objawów zwiastunowych, takich jak: miejscowy ból, pieczenie, mrowienie czy świąd. Należy pamiętać aby pęcherzyków nie przebijać i dbać, aby nie doszło do rozsiewu, ani nadkarzenia bakteryjnego.
Kiedy opryszczka może być groźna?
Zazwyczaj jest to łagodna choroba, są jednak pewne szczególne sytuacje, na które trzeba zwrócić uwagę:
- Opryszczka u osoby z zespołem zaburzenia odporności- niesie ryzyko rozsiania zakażenia do narządów wewnętrznych, w tym nawet mózgu.
- Opryszczka u kobiet w ciąży- istnieje ryzyko zakażenia noworodka, najczęściej okołoporodowo. Opryszczka narządów płciowych jest wskazaniem do cięcia cesarskiego.
- Opryszczka oczna- powinna być prowadzona przez okulistę, może prowadzić do zaburzeń widzenia.
- Opryszczka narządów płciowych- każda powinna być skonsultowana z lekarzem.
Niestety nawet przejście pełnej terapii doustnej nie gwarantuje eliminacji wirusa na dobre, jednak zmniejsza nasilenie objawów oraz ryzyko powikłań.
